Wochenblatt – Gazeta Niemców w Rzeczypospolitej Polskiej

Wochenblatt – Gazeta Niemców w Rzeczypospolitej Polskiej

Na pamiątkę pojednania

Mieszkańcy Głogówka (Oberglogau) słyną z tego, że wiele tradycji rodzinnych, ludowych, a przede wszystkim religijnych przekazuje się młodym pokoleniom. Są one związane zarówno ze zwyczajami dnia powszedniego, jak i dniami świątecznymi.  W czasie obchodów różnych uroczystości ważne miejsce zajmują procesje. Jedną z ważniejszych jest organizowana od stuleci „Lehmbergprozession” – procesja na Glinianą Górkę. Blisko szosy prowadzącej do Prudnika i Nysy, na niewielkim wzgórzu, wpisującym się w panoramę sudeckiego przedgórza, znajduje się kościółek. Historia tego miejsca sięga roku 1628, kiedy to zażądano od protestantów, aby wyrzekli się swego wyznania lub opuścili Głogówek. Grupa mieszczan wracająca z pątniczego szlaku i protestanci opuszczający domostwa spotkali się na tym wzgórzu. Jak podaje legenda, wszyscy zgodnie wrócili do miasta, a na pamiątkę pojednania ślubowali w farze, że co roku zorganizują procesje do tego miejsca. Tu hrabia Franz Eusebius von Oppersdorff wzniósł kaplicę jako manifestację kontrreformacji. W 1687 roku zbudowano drewniany kościółek, do którego pielgrzymowano przez następne sto lat. W 1779 roku Heinrich Ferdinand von Oppersdorff kazał wymurować nową świątynię pod wezwaniem Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych (Maria Hilf, wzorowanej na dziele Cranacha Starszego, a czczonej w Passau). Wnętrze ozdabiają dekoracje stiukowe, polichromia mistrza Sebastiniego z charakterystycznymi dla jego sztuki wazonami kwiatów i puttami.  Procesja na Glinianą Górkę odbywała się przez stulecia w określonym porządku, zatwierdzonym 9 kwietnia 1629 roku w statucie religijnym, wydanym przez cesarza Ferdynanda II. W dokumencie tym potwierdzono jedność wiary w Oberglogau i ustalono bardzo dokładnie detale dotyczące corocznej procesji głogóweckich pielgrzymów: ich ubiory, rodzaje chorągwi, ozdoby na świecach, a nawet wskazówki, jakie pieśni należy śpiewać na trasie procesji. Współczesne procesje trochę zmieniły swój charakter. Co roku pieszo wyruszają spod fary do zabytkowego kościółka: parafianie, dzieci, młodzież, członkowie wspólnot religijnych, bracia i siostry zakonne. Wśród malowniczych pól rozlega się śpiew i modlitewne prośby wiernych. W czasie mszy świętej mieszkańcy proszą o urodzaje i błogosławieństwo dla rodzin. Henryka Młynarska
Co roku w maju spod fary do kościółka „Maria Hilf” w Głogówku wyrusza procesja.

Mieszkańcy Głogówka (Oberglogau) słyną z tego, że wiele tradycji rodzinnych, ludowych, a przede wszystkim religijnych przekazuje się młodym pokoleniom. Są one związane zarówno ze zwyczajami dnia powszedniego, jak i dniami świątecznymi.

 

W czasie obchodów różnych uroczystości ważne miejsce zajmują procesje. Jedną z ważniejszych jest organizowana od stuleci „Lehmbergprozession” – procesja na Glinianą Górkę. Blisko szosy prowadzącej do Prudnika i Nysy, na niewielkim wzgórzu, wpisującym się w panoramę sudeckiego przedgórza, znajduje się kościółek. Historia tego miejsca sięga roku 1628, kiedy to zażądano od protestantów, aby wyrzekli się swego wyznania lub opuścili Głogówek. Grupa mieszczan wracająca z pątniczego szlaku i protestanci opuszczający domostwa spotkali się na tym wzgórzu. Jak podaje legenda, wszyscy zgodnie wrócili do miasta, a na pamiątkę pojednania ślubowali w farze, że co roku zorganizują procesje do tego miejsca. Tu hrabia Franz Eusebius von Oppersdorff wzniósł kaplicę jako manifestację kontrreformacji. W 1687 roku zbudowano drewniany kościółek, do którego pielgrzymowano przez następne sto lat. W 1779 roku Heinrich Ferdinand von Oppersdorff kazał wymurować nową świątynię pod wezwaniem Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych (Maria Hilf, wzorowanej na dziele Cranacha Starszego, a czczonej w Passau). Wnętrze ozdabiają dekoracje stiukowe, polichromia mistrza Sebastiniego z charakterystycznymi dla jego sztuki wazonami kwiatów i puttami.

 

Procesja na Glinianą Górkę odbywała się przez stulecia w określonym porządku, zatwierdzonym 9 kwietnia 1629 roku w statucie religijnym, wydanym przez cesarza Ferdynanda II. W dokumencie tym potwierdzono jedność wiary w Oberglogau i ustalono bardzo dokładnie detale dotyczące corocznej procesji głogóweckich pielgrzymów: ich ubiory, rodzaje chorągwi, ozdoby na świecach, a nawet wskazówki, jakie pieśni należy śpiewać na trasie procesji.

 

Współczesne procesje trochę zmieniły swój charakter. Co roku pieszo wyruszają spod fary do zabytkowego kościółka: parafianie, dzieci, młodzież, członkowie wspólnot religijnych, bracia i siostry zakonne. Wśród malowniczych pól rozlega się śpiew i modlitewne prośby wiernych. W czasie mszy świętej mieszkańcy proszą o urodzaje i błogosławieństwo dla rodzin.

 

Henryka Młynarska

Show More