„Od ponad trzech dekad zbieram śląskie słowa, wyrażenia, idiomy. Zapisywałam je, kiedy tylko przyszły mi do głowy, kiedy tylko je usłyszałam lub przeczytałam”, powiedziała kiedyś Barbara Suchner. Urodzona 31 lipca 1922 roku we Wrocławiu niemiecka poetka i pisarka musiała po wojnie przymusowo opuścić ojczyznę. Ale nigdy o niej nie zapomniała.
Barbara Suchner (z domu Prudix) pochodziła ze średniozamożnej rodziny dolnośląskiej. Dzieciństwo spędziła w Obornikach Śląskich koło Trzebnicy. W 1942 roku rozpoczęła studia filologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Już wtedy pisała wiersze. Potem jednak przeszła na farmację i w 1944 roku ukończyła staż aptekarski. Po wypędzeniu rodziny z Dolnego Śląska Barbara kontynuowała po wojnie studia w Passau. Tam też zdała farmaceutyczny egzamin państwowy. Wraz z mężem, również farmaceutą, przez ponad 25 lat prowadziła aptekę w Günzburgu. Pragnienie pisania nigdy jej nie opuściło, choć pierwsza książka, tomik poezji, ukazała się dopiero w 1974 roku. W twórczości Barbary ciągle powraca jeden motyw: utracona ojczyzna – Śląsk. Jej najbardziej znanym dziełem jest prawdopodobnie książka „Verloren ist kein Wort. Liebesbriefe aus schwerer Zeit (1941-1950)“, zawierająca korespondencję z jej późniejszym mężem Wernerem Suchnerem, który przez długi czas przebywał w niewoli sowieckiej.
Spod pióra Barbary Suchner wychodziły nie tylko powieści, wiersze i opowiadania. Przez całe życie starała się utrwalić obraz Śląska zarówno dla siebie, jak i innych wypędzonych Ślązaków. Efektem tej dziesięcioletniej tęsknoty za domem i skrupulatnych poszukiwań śląskości były książki „Schlesisches Wörterbuch“ i „Lieber gut gelebt und dafür länger. Schlesische Redensarten“.
Anna Durecka
Publikacja „Superbohaterowie Śląska” została wydana przez Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej i sfinansowana przez Instytut Goethego w Krakowie. Można ją pobrać bezpłatnie na stronie www.haus.pl
