Bób, podobnie jak inne rośliny strączkowe, jest skarbnicą witamin i wartości odżywczych. Poza tym obniża stężenie cholesterolu LDL we krwi, a za sprawą dużej zawartości kwasu foliowego może zapobiec wystąpieniu wad rozwojowych u płodu i wspomóc proces leczenia niedokrwistości.
Bób na długo daje uczucie sytości, zmniejszając chęć do podjadania, wspiera tym samym proces odchudzania. Jednocześnie poprawia sprawność ruchową w chorobie Parkinsona, usprawnia pracę układu krążenia. Na uwagę zasługuje fakt, że bób jest doskonałą alternatywą dla mięsa, a konkretnie dla białka pochodzenia zwierzęcego. W związku z tym może się znaleźć w diecie m.in. osób cierpiących na choroby układu krążenia, które muszą ograniczyć spożycie bogatego nie tylko w białko, lecz także w niezdrowe nasycone kwasy tłuszczowe mięsa. Ponadto bób ma niską zawartość sodu, a równocześnie jest bogaty w potas oraz rozpuszczalny błonnik, który sprzyja redukcji poziomu cholesterolu we krwi, dzięki czemu reguluje ciśnienie.
Pomocny w leczeniu anemii i Parkinsona
Bób bardzo pomocny jest w leczeniu niedokrwistości będącej konsekwencją niedoboru żelaza, a także anemii megaloblastycznej, spowodowanej niedoborem kwasu foliowego i witaminy B12. Zarówno żelazo, jak i kwas foliowy są niezbędne w procesie produkcji czerwonych krwinek, które są odpowiedzialne za transport tlenu do wszystkich komórek w organizmie. W przypadku obu rodzajów niedokrwistości proces ten ulega zaburzeniu. Warto wiedzieć, że bób jest bardzo dobrym źródłem kwasu foliowego, w związku z tym, przy jednoczesnym przyjmowaniu odpowiednich dawek witaminy B12 z innych źródeł, skutecznie pomaga w leczeniu anemii megaloblastycznej. Jedzenie bobu pomocne jest, jak wspomniano wyżej, w chorobie Parkinsona. Świadczy o tym fakt, że niektóre leki przeciwko temu schorzeniu produkowane są na bazie bobu, ponieważ jest on naturalnym źródłem lewodopy – biologicznie aktywnej formy dopaminy, a zatem neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za przesyłanie impulsów między komórkami nerwowymi. Lewodopa może przechodzić z krwi do mózgu, gdzie jest przetwarzana w brakującą dopaminę, dzięki czemu poprawia sprawność ruchową chorego. Jednak według specjalistów osoby z chorobą Parkinsona, które zażywają tabletki z lewodopą i chcą spożywać bób, powinny najpierw skonsultować się z lekarzem. Badania wykazały, że bób uniemożliwia właściwe wykorzystanie leku, znacząco zwiększając jego stężenie we krwi.
Nie dla każdego
Jeżeli nie jesteś zdecydowany na wprowadzenie bobu do swojego menu, to warto wiedzie, że kryje on w sobie potężne ilości witamin: A, B6, C, K, tiaminy, ryboflawiny, niacyny, kwas pantotenowego. Poza tym w bobie znajdują się cenne dla naszego organizmu minerały, m.in.: ń, żelazo, sód, magnez, fosfor, potas, cynk. Czy zatem bób może spożywać każdy i nikomu nie zaszkodzi? Okazuje się, że nie jest on polecany osobom cierpiącym na dnę moczanową. U tych chorych organizm produkuje duże ilości kwasu moczowego, który w nadmiarze gromadzi się w organizmie. Kwas moczowy jest końcowym produktem przemiany puryn, które znajdują się m.in. w bobie. U niektórych pacjentów może dojść do powikłań, w tym do kamicy nerkowej związanej z wytrącaniem się złogów moczanowych. Ponadto bób może sporadycznie powodować poważne reakcje alergiczne. Do wystąpienia objawów chorobowych po spożyciu bobu dochodzi zazwyczaj u osób cierpiących na fawizm, czyli tzw. chorobę fasolową. Bobu powinny unikać również osoby mające problemy z układem pokarmowym, ponieważ powoduje wzdęcia i nadmierną fermentację w jelitach.
Karolina Świerc
