Taki tytuł nosi nowa książka politologa i dziennikarza Klausa Bachmanna, w której wcale nie chodzi jedynie o Niemcy – tytułowego Guliwera – ale także o różnice pomiędzy tym krajem a jego wschodnim sąsiadem.
„W polityce zagranicznej Niemcy nadal zmierzają do podporządkowania sobie innych narodów i do kolonizacji Polski, którą starają się, przy pomocy agentów wpływów, organizacji pozarządowych i działań wywiadowczych, germanizować. Pomagają im w tym usłużni politycy lewicy i Platformy Obywatelskiej, którzy liczą na posadę w Brukseli i na gratyfikacje organizacji niemieckich” – to cytat z wprowadzenia do książki, który mógłby sugerować, że Bachmann odnosi się do prawicowego czytelnika, chcąc go utwierdzić w antyniemieckich przekonaniach. Jednak już kilka akapitów dalej sprawa staje się jasna, autor bynajmniej nie zamierza przymilać się stronnikom prawicy, ale posługując się trafnymi przykładami, chce wyjaśnić czytelnikowi, „Dlaczego Niemcy stają się coraz większe, a Europa coraz mniejsza”, jak brzmi podtytuł książki.
Profesor nauk społecznych Uniwersytetu SWPS a wcześniej korespondent niemieckiej prasy m.in. w Polsce, Białorusi i Litwie, w swojej liczącej 253 strony książce w bardzo ciekawy sposób ukazuje zarówno dzisiejsze Niemcy, jak i drogę tego kraju do aktualnej pozycji w Europie i na świecie. Robi to, ukazując jednocześnie różnice pomiędzy RFN a Polską, co z perspektywy polskiego czytelnika może pomóc w zrozumieniu zachodniego sąsiada, ale daje także możliwość spojrzenia na własne nadwiślańskie podwórko.
Szczególnie ciekawe są dla mnie rozważania Bachmanna o polityce historycznej obu państw. „Tam (w Niemczech i całej Europie Zachodniej – R.U.) politycy nieustannie szukają wątków, postaci i wydarzeń, które mogą potępiać, od których mogą się odciąć, aby pokazać, ile się nauczyli z historii (…). W Polsce nieustannie szukają niezłomnych, wyklętych bohaterów, zakładając, że ich splendor udziela się potomnym (…)” – pisze Bachmann i dochodzi do konkluzji, że nie można się dziwić, iż niemiecka „pedagogika wstydu” na świecie wygrywa z polską „polityką godności”, którą Zachód przyjmuje raczej z politowaniem.
Foto: ATUT
Z aktualnej perspektywy decyzji Sejmu o obcięciu środków na nauczanie języka niemieckiego jako języka mniejszości i przekazaniu tych pieniędzy na rzecz ponoć dyskryminowanych pod względem edukacji językowej Polaków w Niemczech równie ciekawe są spostrzeżenia Klausa Bachmanna właśnie na temat Polonii. Nie mniej interesujące i dające szczególnie polskiemu czytelnikowi do myślenia jest porównanie pomiędzy żądaniami Namibii, która ostatecznie otrzymała odszkodowania od Niemiec za zbrodnie na plemionach Herero i Nama na początku XX w.,a działaniami polskich polityków i ich nieustającym liczeniem strat wojennych bez (przynajmniej aktualnych) szans na otrzymanie reparacji.
Choć nieco irytujące jest odwoływanie się w obszarze Polski praktycznie tylko do aktualnych rządów, książka powinna być lekturą obowiązkową dla wszystkich, którzy dyskutują i/lub chcą zabierać głos w sprawach Niemiec oraz stosunków polsko-niemieckich.
Rudolf Urban
