Wieża powstała już na początku XIV w. i w kolejnych stuleciach była stale rozbudowywana. Dziś jest jedną z największych wież tego typu w Europie Środkowej i przez cały rok można ją zwiedzać.
Siedlęcin to mała wioska w gminie Jeżów Sudecki w Dolinie Bobru. I to niedaleko tej rzeki stoi wieża książęca, którą jeszcze do niedawna nazywano wieżą rycerską. Faktycznie przez kilkaset lat należała ona do rodu rycerskiego von Redern, jednak dzisiejszy właściciel, promując nazwę „wieża książęca”, podkreśla rolę jej budowniczego. A był nim książę jaworski Henryk, który zlecił jej budowę w roku 1314.
Pierwotnie wieża miała cztery kondygnacje, z czego dwie dolne przeznaczone były na pomieszczenia gospodarcze, natomiast trzecią i czwartą zajmowali właściciele. W późniejszych stuleciach do wieży mieszkalnej były dobudowywane kolejne budynki, a także sama wieża była rozbudowywana.
Około roku 1346 powstały tam ścienne polichromie, zlokalizowane na trzeciej kondygnacji w wielkiej auli. Malowidła wykonane zostały w technice al secco – farba nakładana była na wyschnięty tynk. Wyjątkowa jest też ich tematyka, bowiem nawiązują do legendy rycerza sir Lancelota.
Po II wojnie światowej wieża nie była objęta jakąkolwiek opieką, ale od 2001 r. ma nowego właściciela, fundację „Zamek Chudów”, która w sierpniu 2006 r. rozpoczęła m.in. kompleksową renowację polichromii. Dziś wieżę można zwiedzać przez cały rok i poznać bliżej jej historię.
ru
