Pod koniec maja w Ałmatach (Kazachstan) odbył się pierwszy międzynarodowy niemieckojęzyczny festiwal teatralny Spielbergata 2024. Głównym założeniem festiwalu było zmierzenie się z historią i kulturą Niemców w Kazachstanie, ale też zachowanie pamięci historycznej oraz ożywienie wartości i tradycji niemieckich.
Żeby zostać przyjętym na festiwal, należało nagrać krótką wizytówkę grupy teatralnej, w której uczestnicy przedstawiali się i mówili, dlaczego im zależy na wzięciu udziału w wydarzeniu. W ten sposób sprawdzano też umiejętności językowe potencjalnych kandydatów. Grupa uczniów „Alles nur Theater” ze szkoły Pro Liberis Silesiae w Raszowej ma spore doświadczenie w graniu na scenie, gdyż uczniowie corocznie biorą udział w przedstawieniach teatralnych, m.in. na Konfrontacjach Teatralnych w Tarnowie Opolskim, bądź biorą udział w projekcie „Jugendbox”. Po zakwalifikowaniu się na festiwal Spielbergata rozpoczęto pisanie specjalnej sztuki, która została dostosowana do regulaminu. „Autorem” scenariusza był team złożony z nauczycielek, a zamysłem było ukazanie tego, z czego możemy być u nas dumni.
O poszukiwaniu magicznego słowa
Sztuka powstała na bazie cytatów wielkich niemieckich twórców literackich: Josepha von Eichendorffa, Gerharta Hauptmanna oraz Janoscha, które zawierają wiele mądrości, przekazują ponadczasowe treści i zmuszają do myślenia. Temu światu autorki przeciwstawiły obecny, w którym przebywają młodzi ludzie i który nie zawsze daje im poczucie spełnienia i bezpieczeństwa. Sztukę otwiera fragment wiersza Eichendorffa „Wünschelrute” o poszukiwaniu magicznego słowa. Bohaterowie sztuki, literaci wielokrotnie wypowiadają słowo „Heimat”, czyli rodzinne strony, z którymi jest się związanym emocjonalnie, i wokół tego słowa zbudowana jest narracja otwierająca oczy ludziom, którzy wierzą tylko social mediom. Sztuka nie jest całkiem realistyczna, prowadzi widza na dwóch płaszczyznach, zmusza go do myślenia i refleksji w rozwiązaniu zagadki, co jest tym magicznym słowem, ukazuje prawdę o tym, skąd jesteśmy. 
To Śląsk, czyli Schlesien – kraina, którą aktorzy w kilku krótkich zdaniach przybliżają widzom w dalekim Kazachstanie i ukazują jej piękno, potęgę intelektualną oraz osiągnięcia dla całego świata. Całości dopełnia oprawa muzyczna i ruch sceniczny, który czasem więcej mówi niż słowa. Niebagatelną sprawą jest minimalizm scenograficzny, wzbogacony tylko nielicznymi rekwizytami oraz grą świateł, na którą można było sobie pozwolić w tym fantastycznym niemieckim teatrze w Ałmatach.
Bruno Gawlik – najlepszy aktor
Przedstawienie odbiegało od pozostałych, bo też i tematyka była inna. Sztuka wzbudziła podziw, ogromne zainteresowanie i owacje na stojąco. Na ustach naszych aktorów gościł uśmiech szczęścia, gdyż zagrali, jak umieli najlepiej, i dali z siebie wszystko. Efekty pobytu na festiwalu są już widoczne. Uczniowie nabrali pewności siebie, mówią głośniej, wiedzą, jak pracować nad ciałem, przekazują swoją wiedzę kolegom i koleżankom, a przede wszystkim mają przyjaciół w Kazachstanie, z którymi są w kontakcie, bo znaleźli wspólny język. I do tego nadają się te social media idealnie!
Sztuka wzbudziła podziw, ogromne zainteresowanie i owacje na stojąco.
Fotos: edukacja-raszowa.eu
Na uwagę zasługuje też fakt, że Bruno Gawlik, obecnie uczeń siódmej klasy, został uznany za najlepszego aktora spośród wszystkich występujących na scenie, pomimo że wielu aktorów było starszych od niego i miało większe doświadczenie sceniczne! Jednak jego rola – Janoscha – przebiła się na sam szczyt. Kończąc, pragniemy podziękować Romanowi Pawletcie, który pochodzi spod Opola, ale od wielu z rodziną mieszka w Kazachstanie, i korzystając z okazji podczas naszego pobytu w Kazachstanie, udzielił nam ogromnej pomocy. Był też nieocenionym doradcą w sprawach miejscowych zwyczajów, zwiedzania ciekawych miejsc, czy też wyjazdu w tamtejsze przepiękne góry.
Więcej zdjęć tutaj: https://www.facebook.com/share/p/XRjBhPYhgKiNXgQK/
Gabriela Burczek / opiekunka grupy
