Uroczystość Trójcy Przenajświętszej
- Czytanie: Prz 8, 22–31
- Czytanie: Rz 5, 1–5
Ewangelia: J 16, 12–15
W pierwszą niedzielę po uroczystości Zesłania Ducha Świętego wierni Kościoła katolickiego i ewangelickiego czczą Trójcę Świętą (uroczystość zwana również Trinitatis). Wierzymy w jednego Boga, który istnieje jako jedność trzech osób: Boga Ojca, Boga Syna (Jezusa Chrystusa) i Boga Ducha Świętego. Jeden Bóg jest Stwórcą, Zbawicielem i Odnowicielem życia w miłości. Bóg jest miłością w trzech osobach: Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Trzy osoby jednego Boga obdarowują człowieka życiem i miłością. Jest to dar dla każdego człowieka, który – na tej podstawie – może zrozumieć i rozwijać samego siebie. Bóg obdarza każdego człowieka wolnością życia oraz możliwością rozwoju swojej osobowości. Każdy sam decyduje, co z tego uczyni. Aby człowiek mógł wejść w relację i jedność z Bogiem, potrzebuje wiary. Zaufanie Bogu i wiara w Niego to punkt wyjścia dla wspólnej drogi Trójjedynego Boga Stwórcy z Jego stworzeniami (ludźmi).
Jak człowiek wierzy w jednego Boga w trzech osobach?
Wiara w Boga przyjmuje często formy poetyckie, na przykład w śpiewach. Do najstarszych znanych pieśni ku czci Trójcy Przenajświętszej w Polsce należy „Jeden w naturze, w Osobach troisty”, która ukazała się w zbiorze wydanym przez Michała Marcina Mioduszewskiego w 1838 r. w Krakowie. Uwielbienie i podziw dla Trójjedynego Boga przeplatają się w niej z prośbami o Jego błogosławieństwo i wsparcie:
Jeden w naturze, w Osobach troisty
Ojcze i Synu z Duchem wiekuisty,
Oprócz w Osobach nic nierozdzielony,
Bądź pozdrowiony.
Do Ciebie, Trójco Najświętsza, wołamy,
Na pomoc naszą pokornie wzywamy:
Dla Twej dobroci błogosław lichemu
Stworzeniu Twemu.
Pokaż ojcowską, Ojcze, łaskę Twoją,
Oczyść w krwi Twojej, Synu, duszę moją,
Przyjdź, Duchu Święty, i pociesz w potrzebie
Proszących Ciebie.
Ojcze, równego Sobie Syna rodzisz,
Duchu, społecznie od Obu pochodzisz:
A my w Twej łasce niech się odrodzimy
I z cnót słyniemy.
We trzech Osobach złączonyś jednością
Bóstwa, sił, zgody i jedną wiecznością:
Złącz i nas mocno wiary statecznością
I serc miłością.
Oddal niezgody, powietrze, głód, wojny,
Bądź dla nas grzesznych w łaskach Swoich hojny:
Daj dobre życie, grzechów opłakanie,
W łasce skonanie.
A kiedy życie doczesne ustanie,
Przyjm duszę naszą w łaskę Twoją, Panie:
Niech oglądamy w Trójcy jedynego
Stwórcę swojego.
Trójca Święta i natura człowieka
Hannelore Wenzel, która spisała swoje przemyślenia dla parafii pod wezwaniem Matki Bożej u ojców kapucynów we Frankfurcie, spojrzała na tajemnicę Trójcy Świętej przez pryzmat natury człowieka. Stwierdziła, że osoby poszukujące Boga są w stanie odkryć znaki Trójcy Świętej w samej naturze człowieka. Każdy człowiek jest wyjątkowy i doświadcza siebie jako osoba – jako „ja” i jako centrum swojego świata. Człowiek jest jednak również istotą społeczną i potrzebuje wspólnoty z innymi ludźmi. Noworodki nie są w stanie przeżyć bez opieki rodziców lub innych osób. Ludzie pozostają zależni od siebie przez całe życie. Każdy człowiek pragnie miłości, każdy chce być kochany przez innych. Człowiek, jako osoba, odczuwa również miłość do innych ludzi i chce być dla nich obecny. Jednak na poziomie ludzkim rzadko osiąga się równowagę między miłością otrzymywaną a dawaną. Człowiek, będąc niezależnym „ja”, ma w sobie silną skłonność do bycia razem – do wspólnotowego „my”. Rodzina: matka, ojciec i dziecko – to trzy osoby zjednoczone w podstawowej wspólnocie ludzkiej. Wydaje się, że poniekąd jest ona swoistym obrazem Boga.
„Człowiek, będąc niezależnym ‘ja’, ma w sobie silną skłonność do bycia razem – do wspólnotowego ‘my’.”
W co wierzył papież Franciszek (+2025)?
Trójca Święta to wspólnota Boskich Osób, które są ze sobą zjednoczone, istniejąc jedna dla drugiej, jedna w drugiej. Ta wspólnota jest życiem Boga – tajemnicą miłości żywego Boga. Jezus objawił nam tę tajemnicę. Mówił o Bogu jako Ojcu, mówił o Duchu Świętym i mówił o sobie jako o Synu Bożym. A kiedy po zmartwychwstaniu posłał uczniów, aby przekazywali Ewangelię wszystkim narodom, polecił im chrzcić je „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). To polecenie Chrystus powierza Kościołowi na wszystkie czasy jako misję odziedziczoną od apostołów. Jezus adresuje je również do każdego z nas, którzy – dzięki sakramentowi chrztu świętego – jesteśmy częścią Jego wspólnoty.