Zanim Harry Thürk stał się jednym z najbardziej poczytnych autorów w NRD, był mistrzem prac dorywczych. Bogate doświadczenie życiowe mógł później wykorzystać w swojej twórczości. Thürk opublikował w sumie 60 książek i 15 scenariuszy filmowych.
Harry Thürk urodził się 8 marca 1927 r. w Białej. Już jako dziecko przeniósł się jednak z rodziną do Prudnika. Jego pierwszym zajęciem była praca robotnika w Deutsche Reichsbahn. Po II wojnie światowej uciekł do Weimaru. Utrzymywał się z pracy dziennikarskiej w różnych gazetach. Jako reporter latał do Wietnamu i Korei, by relacjonować tamtejszą wojnę. W następnych latach odbył kolejne podróże do Azji Wschodniej: do Laosu, Kambodży i Chin. Pracował jako doradca chińskiego magazynu „China im Bild” w Pekinie.
Choć krytycy zawsze uważali Thürka za pisarza kontrowersyjnego, był on bardzo popularny, zwłaszcza w Niemczech Wschodnich. Przede wszystkim jednak jego pasjonujący styl narracji zjednał mu wielu fanów. W jednym z wywiadów powiedział kiedyś: „Moim wzorem do naśladowania jest gawędziarz na orientalnym bazarze. Kiedy jego opowieści są dobre, wokół niego siedzi cała masa ludzi. Kiedy jest marny, nikt go nie słucha. Chciałbym bawić ludzi”. I Thürk był w tym dobry. Przede wszystkim potrafił w powieściach treści polityczne i historyczne uczynić zrozumiałymi dla swoich czytelników. Do jego najbardziej znanych książek należą: „Die Stunde der toten Augen”, „Amok” i „Der Gaukler”. Oprócz Azji w wielu jego książkach obecny był jego rodzinny Górny Śląsk. Jego książka „Sommer der toten Träume” („Lato martwych snów”) została przetłumaczona na język polski przez jego rodaka Marcina Domino z Prudnika. Sam Thürk wrócił po wojnie na Górny Śląsk tylko raz. W 1968 r odwiedził Białą i Prudnik. Pisarz zmarł w Weimarze w 2005 r.
Anna Durecka
