W Polsce znajdziemy aż 200 różnych rodzajów szczawiu, który jest rośliną występującą w klimacie umiarkowanym. Rośnie na łąkach, pastwiskach, w ogrodach i na brzegach wód. Jednak do jadalnych odmian szczawiu należą: zwyczajny, tarczolistny i ogrodowy. Roślinę tę poznamy po drobnych czerwonych kwiatkach oraz podłużnych liściach, które jako jedyne z części tej rośliny są jadalne i mają wyrazisty, kwaśny smak.
Szczaw znany był już w starożytnym Egipcie, gdzie leczono nim niestrawność, co nie dziwi, ponieważ zawiera wiele rodzajów witamin, takich jak: beta-karoten, witamina A, witamina B2, witamina B6, witamina C i kwas foliowy. Poza tym bogaty jest w wiele wartościowych minerałów, m.in.: żelazo, potas, magnez, krzem i wapń. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na zawarte w nim żelazo, którego wysoki poziom stymuluje wytwarzanie czerwonych krwinek i tym samym zapobiega anemii. Oprócz tego ten składnik mineralny poprawia wzrost włosów oraz polepsza dotlenienie organizmu.
Szczaw zawiera wiele witamin i minerałów, m.in. żelazo.
Pomoc na wiele schorzeń
Szczaw to także doskonałe źródło witaminy C, dzięki czemu roślina ta wspiera naszą naturalną odporność, pomaga przy obrzękach, spowalnia procesy starzenia organizmu oraz działa przeciwbólowo. Kwas askorbinowy zawarty w szczawiu chroni też przed patogenami wywołującymi choroby. Na uwagę zasługuje fakt, że zarówno witamina C, jak i witamina A pomagają w leczeniu chorób skóry, a suszony szczaw sprawdza się jako zdrowotny napój, skuteczny w walce z suchością naskórka i grzybicą skóry. Leczy się nim również wysypkę, obrzęki oraz stłuczenia ciała. Natomiast beta-karoten i sama witamina A zawarte w roślinie wpływają na poprawę wzroku oraz hamują proces zwyrodnienia plamki żółtej i generalnie wpływają na polepszenie kondycji naszych oczu. Kilka słów warto też poświęcić witaminom z grupy B, które kryją się w szczawiu, bo zapewniają one organizmowi prawidłową pracę układu nerwowego. Roślina ta zawiera także błonnik regulujący trawienie, mający wpływ na łaknienie, ochraniający serce i wątrobę oraz działający moczopędnie i krwiotwórczo. Warto wiedzieć, że szczaw stosowany jest też leczniczo w chorobach nerek. W tym celu sprawdza się herbatka zrobiona z liści tej rośliny, a kiedy mamy problem z trudno gojącymi się ranami, warto przemyć skórę naparem ze szczawiu.
Szczawiowe przetwory
Foto: Healthy Living
Kiedy wiemy już o cennych właściwościach szczawiu, warto go znaleźć i zebrać samodzielnie. Gdy już to zrobimy, nie pozostaje nam nic innego, jak przygotować szczaw w słoikach, co okaże się idealnym rozwiązaniem w okresie zimowym. Aby zawekować szczaw, wystarczy nam kilka świeżych pęczków rośliny, łyżeczka soli oraz trochę wody. Poszatkowany szczaw solimy oraz gotujemy w garnku. Tak przygotowane listki przekładamy do wyparzonych słoików, a te szczelnie zamykamy. Pasteryzowany szczaw należy przechowywać w chłodnym miejscu. Innym sposobem przedłużenia trwałości rośliny jest jej zamrożenie. Wystarczy umyć i pokroić listki rośliny, a następnie je osuszyć. Szczaw wkładamy do foliowych torebek i do zamrażalnika. Z kolei najpopularniejszym daniem ze szczawiu jest zupa, która na dobre zagościła na polskich stołach. Podstawowymi składnikami tego dania są rozdrobnione liście rośliny oraz śmietana. Zupa szczawiowa najlepiej smakuje z ziemniakami i z dodatkiem jajek. Przepis na sałatkę ze szczawiem to również smaczna propozycja na każdą okazję. Surowe i młode liście rośliny pasują szczególnie do pomidorów, mozzarelli i kurczaka. Wszystko dzięki kwaskowatemu, specyficznemu smakowi. Przygotowując dania ze szczawiem, pamiętajmy o tym, aby wybrać świeże i jędrne listki, obciąć ich końce i je umyć.
Karolina Świerc
