Rozczarowanie
Dwa tygodnie temu przeczytaliśmy w komunikacie prasowym posłanki Bundestagu Natalie Pawlik, pełnomocniczki rządu Niemiec ds. przesiedleńców i mniejszości narodowych: „Dzisiaj, 28 czerwca 2023 r., gabinet rządu federalnego dokonał znacznych usprawnień na rzecz późnych repatriantów, zmieniając federalną ustawę o wypędzonych. (…) Jestem przekonana, że zdecydowana większość w niemieckim Bundestagu również poprze tę zmianę”.
Informację tę usłyszałem osobiście od pani Pawlik, ponieważ tego dnia spotkaliśmy się w Bayreuth na konferencji „Pozostali w ojczyźnie i wypędzeni”, którą grupa robocza AGDM zorganizowała wspólnie z Fundacją Kulturalną Niemieckich Wypędzonych. Dla mnie jako rzecznika AGDM była to szczególnie dobra wiadomość, ponieważ AGDM jako przedstawiciel mniejszości niemieckiej z Ukrainy, Rosji i innych krajów WNP oczywiście już od dawna angażuje się politycznie po stronie poszkodowanych.
Rozmowy z panią Pawlik w Federalnym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (BMI) rozpoczęły się w lutym. Po wielu wewnętrznych konsultacjach AGDM opublikowała w kwietniu oświadczenie, w którym napisano: „Nie chcąc kwestionować wymogów federalnej ustawy o wypędzonych (BVFG) i innych ram prawnych, AGDM pragnie zwrócić uwagę na fakt, że każde odrzucenie wniosku o przyjęcie w charakterze późnego repatrianta ma wpływ na wiele ludzkich losów. Nie tylko nasi rodacy z Ukrainy, którzy z powodu nieludzkiej wojny szukają schronienia w kraju swoich przodków, są odrzucani przez władze w wyniku zaostrzenia procedury dotyczącej późnych przesiedleńców. (…) Prosimy więc wszystkie siły polityczne w Niemczech o jak najszybszą zmianę federalnej ustawy o wypędzonych (BVFG)”.
Stąd radość, że Natalie Pawlik wraz z innymi sojusznikami z BMI i rządu federalnego zdołała w stosunkowo krótkim czasie wysłać odpowiednią zmianę do niemieckiego Bundestagu przed przerwą wakacyjną. Tym większe jest rozczarowanie, że frakcje koalicji sygnalizacji świetlnej w ostatnim tygodniu przed przerwą postanowiły nie zajmować się tym tematem. Najwyraźniej losy, o których mówiliśmy, mają dla posłów zbyt małe znaczenie, by robić coś więcej lub nieplanowo. Nie znają odczuć związanych z sytuacją, gdy urząd w Niemczech zaprzecza, że ludzie są Niemcami. Wydaje się, że obecne pokolenie ostatecznie utraciło skarb, który ich przodkowie zachowali pomimo emigracji, życia za granicą, deportacji i dyskryminacji.
Być może takie odczucia są już w Niemczech niezrozumiałe.
Bernard Gaida
Titelfoto: Blick ins Plenum des Deutsches Bundestages (Foto: Deutscher Bundestag / Tobias Koch)
